چاه سیاه

زندگی با ترس از مرگ بدتره. 
باید یه تایم لیمیتی رو مشخص کنم. صددرصدی. قسم به جون مامان که هرچند باهاش بداخلاقم ناراحتیش بدتر از زجره برام. باید تا اون زمان خوب شده باشم، درمان ممکن نیست ولی باید بهتر شده باشم، اگه نه، بعدش مرگ موش سر می‌کشم. یا قورت می‌دم یا نوعش رو که پیدا کنم. بدرک که درد داره. بدرک که دل و روده‌ام رو بالا میارم. یا خوب میشم یا قبل دیر شدن تمومش میکنم. 

اگه مدی نباشم پس نباید باشم. و مدی این نیست.

چقدر مدت زمان خوبه؟ یکسال؟ دوسال؟